Cennetim… (my paradise)

Elbette vardır herkesin yüreğinin bir kıyısında özlemle andığı ve adına cennet dediği bir yerler… Ta ki ötelerdeki cennete gidinceye dek yürek avuntusu olacak…

Korona sebebiyle evde kaldığımız, hayat standartlarımızın aniden değiştiği bu günlerde eminim en az benim kadar sizler de tefekkür ediyorsunuz ve anılarınızla yüzleşiyorsunuz…

Ben de Bursa’da Millet Mahallesi’ndeki evimde çocuklarımla birlikte ev hapsindeyim sizler gibi… Zaten asla kopamadığım anılarımla, elimden neredeyse hiç düşürmediğim bağlamamla gâh güneşli gâh yağmurlu günlerde evde tatil yapmanın keyfini yaşıyorum…

Eskişehir’de okuyan kızım da yanımızda ve bir de canım annem… Sadece büyük oğlum ve eşi Londra’da ama onlarla da her gün görüntülü olarak konuşuyoruz… Tabii hasret dinmiyor ama en azından çocukluğumdan bildiğim gurbet gibi değil hiçbir şey… Sadece virüs sebebiyle onlarda dışarı çıkamıyorlar bizim gibi…  Yani oğlum ve eşi yanımızda olmasa da istediğimiz zaman görebiliyor olmamız içimizdeki yangının şiddetini düşürmeye yetiyor… Annem dünyadaki bütün hastalar için dua ediyor… Bizler de âmin diyoruz…

Bu virüs sebebiyle yeniden ailenin önemini anlamış olduğumuzu düşünüyorum… İşler güçler, o asla bitmeyecek sandığımız ticaretlerimiz filan hepsi bitiverdi ve bizler asıl önemli olanı yeniden anlamaya başladık…

Anlamaya başladık ki cennet aslında annelerimiz, babalarımız, eşlerimiz, evlatlarımız, dostlarımız, akrabalarımız ile mutlu olduğumuz yerlerin ismiymiş…

Mesela benim için cennet; İnegöl ve İnegöl’de geçirdiğim çocukluk yıllarım, doğduğum Tüfekçikonak köyü, baba dostlarımın köyü olan ve yine çocukluğumun geçtiği Hamzabey Köyü, sonra bir dönem okuduğum Muratbey Köyü (Dereçat),yine çocukken rahmetli babamın öğretmenliği nedeniyle kaldığımız Göle ilçesinin Köprülü (Korevenk)Beldesi, yine Beyşehir’e bağlı Yeşildağ kasabası ve buralarda yaşadıklarım imiş…

Mesela Tüfekçikonak ’ta Hakkı Horoz dedem,  Ahmet Bayraktar amcam,  Osman dedem (saçlarım uzun diye neredeyse dövecekti beni), Harun dedem, sonra çocukluk arkadaşım Veysel, Makbule… Mesela Muratbey’ de sınıf arkadaşım Sami Demirel,  Nuri Türkyılmaz amcam,

Mesela Köprülü Beldesi’nde Hikmet Karakılıç, Necati Karakılıç, Kamber amca, Atilla abi, Engin Karakılıç, İbrahim Karakılıç dedemiz

Mesela Yeşildağ ’da İdris Sağlam ve Celal amcam, Mansur abim, sınıf arkadaşım Halil İbrahim, Nizamettin abim, Yusuf abim, Hacer teyzem, minik Saadet…

Mesela dinlediğim şarkılar… Mesela Nur Yoldaş…

Ve tabi adlarını unuttuğum onlarca insan benim cennetimin içinde…

Ölenlere rahmet kalanlara sağlık ve afiyet diliyorum…

İnşallah cennette de birlikte oluruz…