Girdim selam ile bir kabristana,

Selamımı aldı mezar taşları.

Ürperdim, değişik hâl geldi bana;

Biraz korku saldı mezar taşları.

Mermerden yapılmış, soğuk yüzleri,

Alnına yazmışlar güzel sözleri,

Bilmem ki, görür mü beni gözleri?

Aklımda hep kaldı mezar taşları.

Hepsi birbirinin tam ensesinde,

Sıraya dizilmiş; zikir dersinde,

“Hüvel bâki” yazar hemen hepsinde,

Hep aynı minvaldi mezar taşları.

Kimi bir ıssıza götürülmüştü,

Kimisi tuzağa düşürülmüştü,

Hastaydı, kazaydı, öldürülmüştü;

Sadece eceldi mezar taşları.

Her ölüm acıdır, her ölüm erken,

Kimse bir şey götüremez giderken,

Ey insan ibret al, zamanın varken;

En iyi misaldi mezar taşları.

Ne yaşlıya, gence; ne de sıraya,

Ne bir an önceye, ne de sonraya,

Bayraktar meyletme fâni dünyaya;

Sonu hep zevaldi, mezar taşları