Siyasi aktörler bizim zihnimizi ne kadar meşgul etseler de, olanbiten, sistemin ne olduğuyla ilgilidir.

Muhalifseniz eğer hayattaki tüm olumsuzlukları, mikroskopla tespit edip büyüteçle sunarsınız. Bu muhalefetin ahlakıdır. Bizzat kendileri tarafından, dünyanın en iyi işi yapılsa bile bunu desteklemeyecekleri ilan edilmiştir.

Çok sıkı bir muhalif olmama rağmen cari anlayıştaki anlamını bildiğimden uzak durmaya çalışıyorum. Evet, hataları bildirmek namustur. Ama bir o kadar da doğruları alkışlamak öyledir. Doğruları alkışlamamak namussuzluktur.

Muhalif düşünceye bakışım bu.

Yandaşlıkla aram iyi mi peki?

Bir tarafım var. Bunu, bazılarının büyük bir titizlikle gizlemeye çalışmalarının aksine, onların bu tavrından özellikle iğrenerek açık etmeye çalışıyorum. Bir insan neyse odur. Saklamaya çalıştıkça, daha da kötü olduğun ortaya çıkar. En fazla çekineceğimiz insanlar, ne oldukları belli olmayanlardır.

Ama yandaş kelimesi tıpkı muhafazakar’da olduğu gibi benim midemi kaldıran bir kelime. Neyin muhafazası? İki günü eşit olanın zararda olduğu söylenmişken, statikliği tercih etmenin, belli bir zamana çakılı kalmanın aptalca ve hayatı ıskalamakla eş anlamlı olduğunu düşünüyorum. Bu hayatı ıskalamışsan, bir sonrakini yaşama şansını da kaybetmişsindir.

Yönetenlerin her yaptığını doğru bulmak, çocukça bir inancın gereği değilse eğer sizin paralı bir eleman olduğunuza delalet eder. Siyasetin aklıselim insanlarca pek matah bir şey olarak görülmemesinin nedeni tam da burasıdır işte.

Oluşan çirkin görüntüye dahil olmak istemiyorlar.

Çirkinlik her iki tarafta da var. Biri diğerini suçlarken, bir zamanlar aynı işi kendisinin de yaptığını unutuyor. Belediyelerdeki sendikalaşma konusunda iktidarın müdahalesini gördüğünüzde aklınıza hemen zamanında kendilerinin de aynısını yaptıkları geliyor mesela. Neden şimdi şikayet ediyorsun ki?

Ama öbür tarafın, aynı adaletsizlikten bir zamanlar şikayetçiyken sıra kendilerine geldiğinde o adaletsizliği aynen tekrarladıklarını da görüyoruz. Zamanında neden şikayet ettin o zaman?

Rasyonel akıl şunu itiraf etmeyi gerektirmez mi? ‘Şimdi bizimkiler belli bir sendikaya üye olmaya zorlanıyorlar ama sorun yok. Bir dönem bu sıkıntıların yaşanması, işleyen siyasetin doğası gereği, son derece normal. Bir sonrakine biz kazanırsak, durum tersine döner. Ve bu böylece devam edip gider. No problem…’

Siyaseti rasyonel akılla açıklamanızın imkanı yok. Böyle bir şeyi sadece kapalı kapılar ardında duyarsınız.

O halde, yandaş medyanın ahlaksızlığı kadar muhalif medyanın ahlaksızlığını da teslim etmemiz gerek. Hatta rasyonel akılla hareket edersek eğer, bunun baş sorumlusunun muhalif medya olduğunu da söyleyebiliriz.

Çoğu kanalın hükûmete yandaşlık ettiğinden şikayet edenler, neden kendileri özlenen tarafsız medyayı tesis edemiyorlar?

Biz neden dört başı mamur bir medya göremiyoruz? Madem bunu yandaş medya yapamıyor, siz yapın o zaman. Bir çığır açın da cümle alem medyanın nasıl olması gerektiğini görsün.

Muhalefetin muhalifliğinden nefret etmemin temel nedeni bu. En hafifinden daha ahlaksızlar ve başkalarına ahlak dersi vermeye kalkışıyorlar. İyi de bu ülkenin insanları sizi seksen yıl boyunca yaptıklarınızdan tanıyor zaten. Kandıramazsınız ki.

Sizin gönlünüzden geçenin, bütün kanalların Fox TV, Oda TV, Halk TV gibi olması olduğunu biliyoruz. Siz, tek taraflı yayın yapmanın, medyayı dördüncü güç olarak kullanmanın kitabını yazmış, kurallarını koymuş adamlarsınız. Elin oğlu da gelip, sizin elinizden aldığı oyuncaklarla sizi böyle takır takır vuruyor işte. Niye güceniyorsunuz ki?

Sebep sizsiniz.

Sistemin banisi sizsiniz.

Şimdi sistemin altında kalacak olan da hâliyle sizlersiniz tabi.

Beter olun!