Operaya, Saygı, Sevgi ve Aşk Aşılayan Bir Kıymetli: Işık Kurt

Söz, müzikle aile boyu ilgilenmekten açıldığında akla ilk sırada gelebilecek türlerden biri opera değildir çünkü opera, sadece sıradan olmakla itham edilenlerce değil, mürekkebi ziyadesiyle yalamışlarca da hakkı hakikaten teslim edilen bir tür olamamıştır.

23 Şubat 2020 tarihinde, seksen beş yaşında vefat eden Işık Kurt, bu bağlamda farklı bir yerde durmaktadır çünkü eşi tenor İsmet Kurt ile iki çocuğunu da opera sanatçısı olarak yetiştirmiştir.

Türkiye’nin büyük şehirlerinin birinde değil, Zonguldak gibi, sosyokültürel hareketlilikle kolay kolay ilişkilendirilemeyecek bir şehirde gözlerini dünyaya açsa da, opera gibi, eğreltiotu olmaktan kurtulamamış bir türle ilgilenmeyi belleğine yerleştirmesi onu farklı kılan başka bir özelliğidir.

Işık Kurt’un operayla hallihamur olmasında, Halkevleri ya da Halkevleri Derneği olarak bilenen ve 1932 ile 1951 arasında, Ankara başta olmak üzere on dört ilde faaliyetlerini sürdüren müessesenin payı büyüktür.

Bünyesine aldıklarına; barınma, sağlık, eğitim, çevre bilgisi ve görgüsü kazandıran, kadın ve engelli haklarının savunulması ve genişletilmesi gibi önemi ve kıymeti es geçilemeyecek mesailere de imza atan bu müesseseye yollarını düşürenler genelde folklor, özelde  Türk Halk Müziği yolunda ilerlemişlerse de müziğe sevgi beslemenin ne anlama geldiğini burada kavrayan Işık Kurt operayı tercih ederek başka bir ilke de imzasını atmıştır.

Sözü edilen sevgi, içinde saygıyı ve aşkı da barındırdığı için bu müessesede olgunlaşanlar, müziği santimantal cazgırlığın aracı hâline dönüştürmemişlerdir.

Işık Kurt, Zonguldak’tan büyük şehre direksiyon kırarken adaptasyon sorunu yaşamamıştır çünkü ona müzik sevgisi aşılayan müessese, kendisine adım atanlarda önce bu sorunun yaşanmaması için ter dökmüştür.

Opera gibi ötekileştirilen bir türde bir kadın olarak ilerlerken tereddüt yaşamamasında da Halkevleri’nin başrol üstlendiğinin bilincindeki Işık Kurt, bu bilinci, nitelikten taviz vermeden kitleselleştirmesiyle de farklı bir yerde durmaktadır.

Söz, operanın kilometre taşı olarak nitelendirilebilecek kompozitörlerin, aynı düzeydeki eserlerinin elitizmin tuzağına düşmeden izleyiciyle buluşmasından açıldığında es geçilemeyecek bir isim olan Işık Kurt’un Sanatçının emeklisi olmaz düsturuyla ilerlemesini sağlayan da kuşkusuz Halkevleri’dir.

Bugün neredeyse her ağızda çiğnendiği için yıpranan bir sakız olmaktan kurtulamayan Toplum Mühendisliği’ni ete kemiğe büründüren müesseselerin başında gelen Halkevleri; ilkeli, tutarlı, hakiki ve samimi insanları bir araya getirmiştir.

Özelde müzik, genelde sanat; ilkeli, tutarlı, hakiki, samimi insanlar sayesinde özünü dejenerasyona uğratmadan ilerler.

Bunu unutmayanlar, unutmamakla birlikte hakkaniyeti de kollarında bir mücevher gibi taşıyanlar çoğaldıkça Işık Kurt’un kemikleri sızlamayacak, ruhu azap çekmeyecektir.