Bundan 12 yıl önce Umre ziyareti yapmış bir fakirin defterine yazdıkları bize bazı konuların inceliğini anlatmaya çalışmış…

Umre ye gitmeden önce yanımda benden daha agresif olan arkadaşıma bir tesbih verip, “Karışma, Konuşma, Dalaşma” dedim. Ve bizden öncekilerin bize anlattığını bazı konuları anlattım.” Mekke’de umre yapacağız, ihram giyilen bölgeye gittik, ihramları giydik ve servislere bindik, bu arada Arap şoförler aralarında heyecanlı heyecanlı konuşuyor, minibüste onların bu konularına bakarak ihram giymiş olan umreciler daha o Arapların ne konuştuğunu bile anlamadan “Şunlara bak, işi gücü para bunların” dedi… Diğeri “İnecen ağzını burnunu kıracan” dedi. Ne olduğunu anlayamadan bir anda dedikodu tufanı oldu. Arkadaşına “sakın sende bu konuşmalara karışma” demiş. Ve  bir akl-ı selim “Lebbeyk Allahümme lebbeyk , la şerike lek” diyerek insanları topladı.

“Bir gün bir Türk umreci Medine’de yediği yoğurt ile memleketindeki yoğurt ve ayranı kıyaslamış, bu da yoğurt mu? Bizim oradaki yoğurt , hele hele buz gibi ayran ….” deyip konuşmuş konuşmasına amma, gece efendimizi rüyasında görmüş efendimiz ” Hemen git buradan , benim memleketimi bir ayrana değiştin ” demiş, olduğunu anlatmış ve ” çeneni tut, Konuşma ” demiş …

Aynı defterden, umrenin son günü akşama doğru cep telefonunu kaybetmiş, eşinin telefonu ile kendi telefonunu arayıp Arapça konuşan kişi ile irtibat sağlaması için resepsiyondan yardım istemiş fakat telefon kapanınca görüşme sağlanamamış, tüm umre resimlerinin olduğu telefonu son gün kaybetmiş olmanın hüznü olsa da içinde umre için memleketinden yola çıkmadan önce “Hiç bir şey için kimse ile dalaşma, imtihan olmaya gidiyorsun” tavsiyesi üzerine, telefonunun çalındığı hissiyatına kapılmamak için kalbini hüsn-i niyet üzere tutmaya çalışıyor, bir süre sonra artık bavullarını resepsiyona indirdiği zaman tekrar bir arama gerçekleştirip telefonu resepsiyonistin eline tutuşturmuş ve telefonu bulan kişi konaklama yapılan otelin altındaki  dükkanlardan bir çalışan ve o da telefonun sahibine  ulaşmaya  çalışıyormuş.

Umre gitmeye niyet ettiğinden dönene kadar hatta döndükten sonra bile imtihandır. Defter sahibine yola çıkmadan önce  “UMREDE HERKESİN İMTIHANI FARKLIDIR, SEN NE ALDIĞINA BAK” demişler… Ama gittiğin gibi gelmemeli…” Benim umreden anladığım, Umreye gitmeden önce Her şeyi gücüm kuvvetim aklımla ve zekâm ile yönetebilirim zannediyordum. Ancak, namaz çıkışı bir terliği koyduğum yerde 45 dakika arayıp tekrar aradığın yerde buluyorsan, herkeste telefon olmasına rağmen, 45 dakika birbirini aynı yerde arayıp yine aynı yerde buluyorsan, sen zannettiğim gibi işlerine hâkim değilsin, Hâkimiyet sahibi ancak Allah’tır. Böbürlenme, haddini bil, büyüklenme ” mesajını almak lazım diye yazmış. Allah cc herkesin kendi imtihanını yaşayıp kendi dersini almayı nasip etsin… Yoksa bu turistik bir gezi den başka bir şey olmaz, Daha da üzücü olanı Efendimize gidip, ziyaretimizin kabulünün nişanı kalpte yumuşaklık olsa gerek” der defterin sahibi…